30-05 naar Ribadiso

Nog even voor t slapen gaan. We piepten de deur uit toen de zon nog niet op was en de andere pensiongasten kennelijk nog lagen te snurken. We liggen nu ook in een zaagfabriek met zwaar ronkende machines. Enfin, dat hoort bij z'n herberg met 5 stapelbedden. We hadden hetzelfde looptempo als gisteren, maar nu met wat gemene bergen. Gelukkig hingen de wolken laag waardoor het bos er feeëriek en mystiek uitzag. Het gevederde volkje zong het hoogste welkomstlied en de koekoek was zoals al die andere dagen van slag. Dan hadden we onderweg ook bronstige brulkikkers voor de afwisseling. De kauwgumgras kauwende koeien lagen of stonden in de wei gelukkig te wezen, zoals dat bij koeien hoort. Een kalfje drinkt wat bij  z'n moe en het gaat gezapig aan toe. Wat zouden de NL melkkoeien hier gelukkig van worden.... ondertussen met al die afwisselende taferelen stapten wij heuvel op en af door bos en veld. De zon kwam pas na elven meedoen. Eigenlijk willen wij dat pas na 14:00 uur. In de zon lopen valt niet mee. Maar we zijn pelgrims en hebben de laatste 2 uur vandaag geleden. Het pension Milpes (=duizendpoot) in Ribadiso, waar we geboekt hebben, is geweldig. Boven op een heuvel met uitzicht naar de overkant op de eeuwig zingende bossen. Een lust voor het oog. Dan ben je de verschrikkelijke ontbering van de wandeling zo vergeten. Al helemaal niet als je kunt luieren bij een koele pint bier. Helemaal luieren was er niet bij. Nog even met de ABNAMRO gebeld over een niet werkende Mobiele app van hen. Na een half uur heen en weer bellen nog een oplossing gevonden, pffff. Verder lekker gegeten en geluierd na 27 km. Nu nog maar 40 km te gaan. O ja, en de WiFi is pet. Geen foto's