01-06 naar Pedrouzo

In de zaagfabriek waren afgelopen nacht snurkwedstrijden. Reden voor Mirjam om om 23:56 een hotel te boeken in SdC. Geen slaapzalen meer voor haar en de snurkwedstrijd had ze ook niet gewonnen. Om 5:07 was het genoeg. Eerst een hand boven mijn bed en daarna een hoofd, nadat ik was wezen water maken. Of ik nog wilde slapen? Ach nee, niet echt. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Snel de boel bij elkaar gepakt en zo stonden wij om kwart voor 6 in het stikdonker buiten. Daar was ook Barabara uit München. Of ze met ons mee mocht lopen, want alleen als vrouw in het bos.... wat zou je kunnen gebeuren? Zo gingen we gedrieën op pad. Na een half uur zagen we al meer vroege "vogels" met rugzakken. De wolken hingen nog laag en dat maakte het een klein wereldje. Tegen zevenen begonnen de gevederde vriendjes aan hun ochtendliederen, wat de morgen een zo'n speciaal gevoel geeft. We lopen door een bos met super hoge eucalyptusbomen. Niet  dat  het specifiek daarnaar ruikt, maar wel een sprookjesachtige dimensie geeft. We hadden in A Rua een kamer geboekt. Echter, toen we daar aankwamen, bleken ze gesloten. Vreemd als je twee dagen van tevoren belt en afspreekt. Dan maar doorlopen naar Pedrouzo. We zagen al snel een herberg, maar wilden zeker geen slaapzaal. Men was vol, maar gelukkig hadden ze een dependance, waar we de laatste kamer kregen. Pffff, pak van t hart. Hoe dichter we bij SdC komen, hoe overvol de herbergen, pensions en hotels zijn. Om maar niet te spreken over het avondvierdaagse gevoel. Na 12:00 uur kwam de zon te voorschijn en zat voor ons de 22 km, met alle heuvels, er op. Nog 1 dagje ploeteren en zwoegen en dan kunnen wij de welverdiende aflaat halen